Samenvatting van het advies
Ouderen blijven langer op zich zelf wonen en dat vergroot de kans op eenzaamheid. Gemeenten zijn primair verantwoordelijk voor een aanpak tegen eenzaamheid. Wat kan een gemeente daar tegen doen?
Het kabinet bepleit in het ‘Actieprogramma Eén tegen eenzaamheid’ enkele maatregelen, zoals het in 2018 vormen van een lokale coalitie tegen eenzaamheid. De gemeente moet daarin met andere organisaties afspraken maken hoe de eenzaamheid aan te pakken.
Het initiatief van het kabinet is goed, verdient ook zeker uitwerking, maar het is in feite ‘iets meer van hetzelfde dat nu al vaak gebeurt’: gezamenlijke activiteiten als koffiedrinken en een uitje naar een evenement, en jaarlijks een huisbezoek. Het geeft afleiding, maar het neemt de eenzaamheid niet echt weg.
Verlichting van de eenzaamheid is meer gebaat bij op de persoon gerichte professionele hulp. De gemeente zou de beschikbaarheid en toegang tot deze professionele hulp moeten garanderen, binnen de grenzen van het taakgebied van de gemeente.
De gemeente kan echter ook bijdragen aan het wegnemen van enkele van de oorzaken die de kans op eenzaamheid vergroten, zoals:
- Het hebben van (vrijwilligers-)werk zorgt in de meeste gevallen voor contacten en structuur in het leven van betrokkene.
- Het gemakkelijk maken dat mensen met een chronische ziekte of een beperking mee kunnen blijven doen in de samenleving.
- Een effectief gemeentelijk armoedebeleid, zodat financiële belemmeringen contacten met naasten niet in de weg staan.
- Het realiseren van voldoende, betaalbare woonvormen, die uitnodigen tot onderling contact en burenhulp tussen de bewoners.
Lees het volledige Advies over het verlichten van eenzaamheid onder ouderen, opgesteld door de Werkgroep Ouderenbeleid PvdA Drenthe.
Lees het Actieplan Eén tegen eenzaamheid van Minister De Jonge van Volksgezondheid, Welzijn en Sport.